Bu gün ne kadar sessiz 

O küçük ıslığın 

Ayak izlerindeki rüzgarla 

Sokağına çıktığım insanlar gibi

Biraz ürkek, biraz hırçın, biraz sorgusuz 

Dargın dostların sofrasında

Uyuyan yeryüzü için 

Üç defa sabah oldu

Beş defa şafak..

Biriken suskunluğun duvarlarıyla 

Tuğlalarına saklanan anıların kibriti 

Düşmesin diye mezbahalara

Kıvranan kuzuların bıçak yarasıyla 

Toplanmış misket gözü 

Dans ediyor Galata'da 

Düşler kuruyor bağrında 

Atılan zarların düşesi düşmüşken 

Bir zümrüdü anka şahlanır ya 

Elimizdeki kum taneleri 

Güneşe çelme takanların 

İnsanbul masalında 

Zindana atılmış karanlığıyla 

Yeryüzünün ıslak saatleri 

İçimize akan damlaları 

Sanki sokaklar konuşsun 

Gökyüzüne baksın diye 

Donmuş yüreklerin 

Paslı baharlarını çalan 

Korsan denizciler gibi

İnsanbul'a geliyordu 

Bundan çıkan zarf 

Aşk korusun bizi

Kalemin mürekkebi ile 

Yanan çocukluk ateşi 

Konuşur ya!