Zorluklar zamanı gelir insanı içine çeker

Zannedersin yaşamın bir sonsuzluğu

Zarfını açmaz!

Zenginlikler nasıl korunursa 

Ziyan olmayacak çocukluk ışığında 

Zil çalar ve çıkarsın sahnesine  ki

Zeliha Sunal bütün gizemini 

Zeytin dallarındaki güneş gibi

Zik zaklar çizen patika yolun kıyısında 

Zehir zemberek yıllara meydan okuyarak yürür!

 

Zamanın yeryüzü rotasını yurdun notası yapan

Zeliha Sunal sayfasını açmaya başlar;

Zoom yapılamayan sanat günlerini sanat bahçesine katar 

Zaten en çok elinde mikrofon ile ördüğü mutlulukları anlatır herkese

Zayıf kalan bir sanat ülkesinin sanat elçisi olmakla kalmaz!

Zilllerini takıp oynayanların canında sanat sevgisini aşılarken 

Zalimler dünyasına güzellikler okulunu gösterir.

Zararın neresinden dönerse sanatın karı için ayna tutar ya 

Zeliha isiminin hakkını verirken sussuz kalan dünyaya yardımı koşar

Zeliha Sunal olmak için değil sadece; 

 Zombiler devranında aşkın çocuklarına  damla olmaya kararlıdır!

 

ZELİHA SUNAL DÖRTLÜ ARALIK ŞİİRİ

Zamansız bir dünya olmasa da 

Elime gelen şarkıların dilinde evren kalbi

Limanlarına derman ıslığı çalıyorum desem 

İnsanlık kapısında bir geçmişin ağır işçiliği var ki

Hakkı yenenlerin rüyasına ilaç olur artık!

Anladım feryadı rüzgarın notalarını

 

Sancılar sanatına yakın bir alkış gibiyim

Umutların ilk radyosunda konuşurken İzmir uyanır!

Ne orkestralar kurdum tarih için müzik bahçesinde 

Anlamsız hiçbir şey bırakmadı sanatın everest'i içindeyim hala 

Labirentlerini aştığım ömür yakasına hangi ödüller sığar ki?