Fikrin Kralını yazmaksa zamansız ölümlerin kalbi dursun diyen Diyojen!
Ertelenmiş sanatçı saati olamazdı ki onun şahdamarını biliyordu.
Renkler ustası gibi seçti sahnesini halkın bağrında duran asil bayrağın sanatı içinde kurdu yaratıcı tiyatrosunu!
Hangi günler soluk,hangi diller yangın ise kurtarılacak memleket senaryosu devrimi olmalıydı.
Arkadaşlıklarını tarih kahramanlarından seçmişti onların Ortaoyunu ses vermeliydi artık!
Nedenleri sildi çalan ilk zilin peşine düştü ki bütün ustaların çıraklığından okul kuracaktı!

Şaşıranlar oluyordu ve baka kalmışlardı ondaki zekanın gücüne!
Elini boş bırakmadı durmayan ülke atlasını kalem sayfası düşlerine katıp sorguluyordu ülke açmazlarını,
siyasilerini mizah divanında!
Nasıl bir hayat notası yaşamak zorunda kalırsa kurtuluşu tarih direnci olmaksa orada kalesini kurmuştu sanatın güneşi için!
Suç ve Ceza sahnesine çıkardığı tarihi bütçeler,yasalar,adalet terazisi çürümesi çığlığı türkü ağıtına kardeş Neyzen Tevfik nefesi feryadıydı!
Oynanan oyunların rövanşını alan büyük fotoğrafı çeken yıldız olması boşuna değildi.
Yangınların gaspçı çetelerine,
zalimliklere boyun eğmeyen sanatçı kimliğini sanatçı anayasası dersleri bırakarak gitmesi memleket sanatında fener oldu!