Hani sahipsiz kalan adalet renginin kalbi dile gelir ya!
Aklımız tarih tutulması renkleri siler içindeki yara kanarken.
Ne kadar direnç düşleri kapıyı çalsa sanatın dirilişi başlar!
Derdi çocuk kalbi kadar elinde rota çizen fırça büyüsü.
Aşar çaresizliğini ve yaratır gözlerindeki devrimi!
Neler konuşur mavinin beyazı,niçin susmaz siyahın görkemi.

Çetin bir savaşın otopsisi kadar insanlık aynası düşer sanat sayfasındaki tarih feryadı!
Ertelenmeyen sanat hukuku bilir geçiken insanlık rövanşını artık!
Tebessüm bir aşkın dilinde senfonik dağlara çıkar.
İncelikler tualinin müşterisi yoktur!
Naçar kalmış bütün çocuklar gelir Handan Çetin sanatında doyurur geleceğini yaşatır sevgisinin haritasındaki yaratı cesaretini!