Maraşlının ölüm kalım mücadelesi, Türk’ün vatanı, bayrağı, din ve namusu uğruna ölümü hiçe saymasının ve yenilmezliğinin anlatımıydı, kahramanlık örneğiydi. Kurtuluş yolunda ilk zaferdi. Bu zafer üzerine, Heyet-i Temsiliye adına Mustafa Kemal Paşa şu telgrafı çekmişti:

“Düşmanın taarruzuna karşı kahramanca silaha sarılan Maraşlı kardeşlerimiz yirmi güne yaklaşan bir zamandan beri kan ve ateşler içerisinde istilacı Fransızlara ve onların silahlandırdığı hunhar Ermenilere karşı savaşmakta idiler. 10-11 Şubat 1920 gecesi düşmanı İslahiye istikametinde firara mecbur ederek, mevcudiyet-i millilerini kazanmaya muvaffak olmuşlardır.”

Bir telgraf da 15. Kolordu Komutanı Kazım Karabekir Paşa’da telgrafında: “Öldünüz fakat Türklüğü öldürmediniz. Tarih-i Millimize kanınızla ve hayatınızla emsalsiz bir menkibe-i celadet yazdınız. Maraşlıların ve sizlerin alnınızdan öper, Kolordumun hissiyat-ı samimiyesini arzederim.” diyordu.

Maraşlılar, memleketlerini kurtardıktan sonra çevre illerin de yardımına koşmuşlardı. Kurtuluş Savaşı sonrası Maraş'a bir yazı gönderilerek, Milli Mücadeleye katlanların listesi istenilmişti . Şehrin ileri gelen yöneticileri toplanmışlar, Ankara ya:

"Maraş ta Milli Mücadeleye katılmayan tek fert bile yoktur" yanıtını vermişlerdi.

Türkiye Büyük Millet Meclisi 5 Nisan 1925 günü İstiklal Madalyası'nın Maraş ta kişilere değil, Şehir halkına verilmesini kararlaştırmıştı. Maraş, bir adet Kırmızı Şeritli İstiklal Madalyasıyla ödüllendirilmişti. Ayrıca, TBBM, 7 Şubat l973 tarihinde de Maraş’a "Kahramanlık" payesini vermişti.

12 Şubat 1920 günü şehrin düşmandan temizlenmesi ve zafere ulaşılması nedeniyle bayram yapıldı. O günden beri her yıl, 12 Şubat günleri kutlanmaktka, Maraş’ın İstiklâl Madalyası Bayrağımıza törenle takılmakta, coşkuyla kurtuluş günleri anılmakta.

Üç günlük yazımı iki Kahramanmaraş şiiriyle bitireyim:

Kurtuluş Destanı

Bin dokuz yüz yirmi on iki Şubat,

Maraşlı indirdi düşmana tokat,

Gözlerde bir ışık, mutluluk kat kat,

Zaferler diyarı Kahraman Maraş.

İmam sarılınca ilk silahına,

İşaret oldu bu, şehir halkına,

Herkes birden koştu silah başına,

Efeler diyarı Kahraman Maraş.

Unutmak mümkün mü hiç Aslan Bey'i,

Çeteler düzmekte buldu çareyi,

Hele o Hoca’yı, Ulu Cami’yi,

Çeteler diyarı Kahraman Maraş.

Yiğitler can verdi, seni vermedi,

Böyle kahramanlık dünya görmedi,

Senem Ayşe bile eve girmedi,

Yiğitler diyarı Kahraman Maraş.

Ölenler şehitlik şerbeti içti,

Kalanlar gaziler safına geçti,

Yarab o ne coşku, o ne sevinçti,

Gaziler diyarı Kahraman Maraş.

İstiklâl güneşi sönmezdi Türk'ün,

Esareti gözü görmezdi Türk'ün,

Maraş yabancının değildi Türk'ün,

Edeler diyarı Kahraman Maraş

Şair Mehmet Akif Baltutan

İLK ZAFER MÜJDESİN VERDİĞİ GÜNDÜR

Haber saldı, köy, kasaba her yana,

El basıldı, Sancak, Bayrak, Kur'an'a,

Gavurun kurşunu geçmez adama,

Diyerek savaşa durduğu gündür.

Haykırışı, titretirken her yeri,

İleri fırlayıp, bakmayıp geri,

Mitralyoza karşı, çekip hançeri,

Düşmanın bağrından vurduğu gündür.

Ölmek var da, dönmek yoktur bu yolda,

Şehitlik en yüksek rütbedir kulda,

Yediden yetmişe bir birlik hâlde,

Hak yolunda düğün kurduğu gündür.

Çeteler kınından kılıncı çekip,

Çivi başlarından, mermiler döküp,

Koca bir devletin döşüne çöküp,

Burnunu yerlere sürdüğü gündür. (Aşık Karaozan)