NİNEM

Ninem düştü yine yâdıma;

Anılar üşüştü aklıma

Kuruldum mazinin tahtına

Yedim yufkayla, köy ekmeği

Ninemin hüneri, emeği

 

Dizleri ağrır yürür aksak;

Ömür geçirmiş yayla, kışlak,

Çile çekmiş gözleri ıslak,

Karlı dağda sabır ereği

Ninemin hüneri, emeği

 

Kalem tutmamış ellerinden;

Nasihat ederdi derinden

İrfan süzülürdü dilinden

Güngörmüş olmanın gereği

Ninemin hüneri, emeği
 

Tahta kaşıkları dizili;

Kimi sade kimi bezili

Lambasında yanar fitili

Kuru fasulye has yemeği

Ninemin hüneri, emeği
 

Sabah bulgur pilavı yenir;

Şifayla, bereket dilenir,

Dört mevsim sofrası şenlenir

Unutmam tahinli çöreği

Ninemin hüneri, emeği

 

Kıymetliydi evi, gereci;

Almazdı ağzına yerinci,

Misafiri hayat sevinci

Doldurur kapıyı, eşiği

Ninemin hüneri, emeği

 

Bezili: süslü

Tahinli çörek: nokul

Gereç: kullanılan kap, kacak, eşya

Yerinci: aşağılamak, küçük düşürmek

Gülay SORMAGEÇ