Bir zamanındayız dünyanın şimdi

sürgün edildiğimiz bir hücreye...

Doğasından uzaktayız mimozanın 

kuşlar göğümüzde çocuklarımız 

İnsanın emeğinden umutların 

silinmek istendiği zamandayız

koparılmak istenirken sanatın

gerçeklikte etkileşen damarları

Aramıza yeni sınırların çizildiği

zamanındayız sanal dünyanın 

virüs korkusu, ölüm korkusuyla

kuşatılmak istendiğimiz zaman...

Denizi bile düşümüzden çektikleri

dokunamadığımız zamandayız...

Anımsarsak yeniden birbirimizi

uzayan yaşam olmaz mı şiirimizle