mekanlar zamana
renkler
umuda
çocuklar 
sanata
emanet olur!

çünkü;
mine arasan 
evren kalbine
bitmeyen fırçası,
sönmeyen ışığı
yalnız bırakmıyor....

bazen hayaller
mavi gözlerle
yıkanır içinde
sarar rüzgarını
her sabah uyanan ceylan 
dağlardan seslenir;
mine arasan duyar masum adımların rengini...

dünya kapısı
acılarını unutsa
mine arasan kırmızısı ekmek   
yeşili güneş 
sarısı düşler 
büyütür ki
açılan sadece sergiler aynası saati değildir!

yurdun alnından 
akan harmoni; 
insan kadın
insan sanat 
insan yaratır
mine arasan aranır dermanı 
inadına hayat tualine anayasa
yaşam yemini!
yüzümüz güler 
özümüz sürer
bodrum da 
mine arasan anahtarı var...