Akın Ok
İSMİGÜL ANA
Sessizliğin sırtında koca bir tarih
Nasıl olduysa karşıma,
İstanbul deniziyle dalgaların çekildiği
İstinye sırtlarında yaslandığı kayalarda durur gibi
Ağır ve vakur haliyle yüzünde duran
Direnme ateşini kaşlarına saklarken
Omzundaki dağları indirmeye başladı.
Bak kuzum, Akın'ım eğilmeyeceksin
Davanın insanlığına, sevgi ve emekle akacaksın
Hani toprağın sahibi kokusunu yalnız bırakmıyorsa
Hani çocuklar büyüsün diye
Katığa yoksulluk yiğitliği eklenir ya
Sokağa direnç yüklenir ya
İsmi Gül ana hep eteğinde taşlarla duruyor
Ellerinde insanlık hamuru nasırıyla cesurken
Adım adım yürüdüğü yollara
Bıraktığı ayak izleriyle bakıyor hala
Ağzından akan insanlık şerbetinde
Ne yaşadığı acılar ne de korku var!
Bir türkünün ilmek ilmek işlenen tadı
Sanki gelip onun yüzüne konmuş
Sarıldığı sevdasında
Yıkılmayan heybeti
Baktığı tarih sayfasında
Sahte göz yaşlarıyla ihanetin zavallı insanları
Hiç yok!
Yanında küçük yeryüzü çocukları
Alnında umudun yiğitliği var.
Anadolu'ya yakışan
Bir kadının çeşmesinden
Anadolu'ya akan gözlerinin ışığıyla
Yıkanmak bana rüzgar oldu!