Çanakkale Harbinde katılan Mehmetçiklerimize şükran ve minnetlerimi sunarken, ebediyete intikal etmiş tüm şehitlerimize ve gazilerimize, bu millet ve vatan için şehit olmuş tüm askerlerimize, polislerimize, korucularımıza, memurlarımıza ve yurttaşlarımıza da Allahtan rahmet diliyorum. Hepsinin mekânı cennet olsun.

Umarım ve dilerim ki Türkiye’miz ve Türk Milleti bir daha yeni bir Çanakkale Harbine girmek zorunda kalmaz. Birlik ve dirliğiyle, güçlü ordusuyla dosta güven, düşmana korku vererek ebediyete kadar yaşar. Bunu sağlamaya muktedir tek irade de; devletin tecrübesinden de yaralanmayı bilen siyasetçilerimizdir.

İşte bu duygu ve düşünceler ışığında Çanakkale Harbi anlatan yıllar evvel yazığım dizeleri de sizlerle paylaşıyorum.

Doğmayı Bekleyen Güneş

Sabaha karşı sahilde rüzgarla oynaşıyordu.
Sabaha karşı toprakla suyla sevişiyordu.
Sabaha karşı yeni bir baharı bekliyordu
Gelibolu'da doğmayı bekleyen güneş...

Karlı günler kardeleni, cennet kuşunu sunarken,
Mor süsenler unutma beni baharda kokla derken,
Karanlık limanda Nusrat'ımın çiçekleri açarken,
Yeni bir umutla doğmayı bekliyordu güneş...

Kapkara bulutlar gibi enginlerden geldiler,
Baş kıran dolu gibi üstümüze yağdılar.
Aydınlık günlerimizi mehtapsız gece yaptılar,
Conkbayırı'nda doğmayı bekliyordu güneş...

Hindu Anzak masallara kanarken,
Arıburnu, Kumtepe'de düşman oğul verirken,
Zığındere ırmak olup akarken,
Suvla'da doğmayı bekliyordu güneş...

El ele koştular şahadet mertebesine,
Göğüs göğüse vuruşarak düştüler toprağın sinesine.
Kanlarıyla yiğitler inerken Ege Denizine,
Kanlısırt'ın kızıllığına hayrandı doğmayı bekleyen güneş...

Kanatlanıp uçarken Çanakkale'ye Türk Milleti,
Anafartalar'da Mustafa Kemal'le şahlanıyordu Mehmet'i.
Tarih, en mert harp destanını senden dinledi.

Zaferin parlaklığını kıskanıyordu doğmayı bekleyen güneş...