Yıl 1938, saat 09.06 geçeden beri  devleti yönetmeyi bilmeyen ve tescilli hırsızların yönettiği bir Türkiye’de yaşamak gerçekten çok zor ve acı bir sanat. 

Türkiye’de Atatürk’ten sonra doğan insanların yüzlerinin bir türlü gülmediği çok aşikar. 

Insanların yüzleri asık, umutsuz  ve mutsuz. 

Ortada doğru dürüst tüm toplumu mutlu edecek hiç bir başarı yok. 

Sadece miras yeniyor. 

Hep sorun hep sorun. 

Çözümsüzlük katmerli halde. 

İnsanlar intihar ediyor.

Hayat sanallaşmış durumda.

Bu tesadüf bir şey ve kader olamaz. 

Eğer bu ülke hala ayakta kalıyorsa, Cumhuriyet Türkiye’sinin attığı katmerli sağlam temelden, numunelik aydın ve yurtsever insanların mücadelelerinden ve verimli topraklarından dolayıdır. 

Çünkü Türkiye’den başka bir yerde aynı haramilerin yönettiği başka bir ülke olsaydı şimdiye çoktan yerle yeksan olmuştu.

Kabul edelim, bu ülke iyi yönetilmedi ve hala da öyle! 

Fakat korkarak, pısarak ve sabah akşam sosyal medyadan selfi, güzelleme ve günaydın mesajları atarak da asla düzelmez. 

Eğer Türkiye’de milli düşünen insanlar ve oluşumlar aralarında bir eşgüdüm sağlayıp, bir sinerji oluşturup, doğru ve kollektif bir önderlik ve programla ortaya çıkıp, yüzde 65'lerdeki  toplumsal muhalefeti örgütleyip, Millet iradesinin iktidar olmasını sağlamak için harekete geçmezse, hiç düzelmez.  

Lütfen sırt sıvazlamak, romantik ve nostaljik söylevlerle avunmayalım.

Ve  boşuna kendimizi de kandırmayalım.

Şimdi yeni şeyler söyleme ve yapma zamanı.

Tabii ki Milletimize, Atatürkümüze, kendimize, ailemize, Anavatanımıza karşı birazcık saygı ve sevgimiz varsa!