Cenazenin ardından helva yapmak eski bir Türk geleneğidir. Orta Asya'daki kültüründen günümüze ulaşan bu gelenekte "süçig" veya "çövenç" şeklinde ifade edilir ve helvanın yapımına herkes katkıda bulunur. Böylelikle ölen kişinin ruhuna dostluklarının iletileceklerini düşünürler.

Eski Türkler'de "yas tutmak" topluluk içinde birleştiriciliğe sembolize etmektedir. Tatlı ise, sağ kalanlara güç verdiğine inanılırdı. Bu nedenle eski Türklerde ölenin ardından yas tutup helva yemek ise saygısızlığı değil saygıyı temsil etmektedir. Çünkü toplumu diri tutmaktadır.

Türkler İslamiyet'i geçse bile Orta Asya'da var olan bazı geleneklerinden vazgeçmemiştir. Helva da vazgeçmedikleri geleneklerindendir.

Yani, bugün bile cenazenin ardından helva yapıp yiyorsak, bu gelenek Orta Asya'daki eski Türk geleneklerinden gelmektedir.