Gürkan Coşkun içinde büyüyen Komet sonsuzluğu;

Görkemini bırakmayan insanlık aşkının rotasında bir anlamlar dünyası yaratırken 

Günlerin sırtında alıteri döken bir yaşam deryasına yürürken 

Göz ucunda renklerin davetini yalnız bırakmadı ki

Gövdesi yaralı bir insanlık çağına emeğini armağan etmek için yolculuğa çıkacaktı.

Geçilen yolların omzunda 

Geç kalan ışığın sabahında 

Gizli kalmayacak gerçekler aurasını sanatın aynasına bırakacaktı.

Güzellikler rövanşı bize kalan her eselerinde insanlık feneri

Gayya kuyusunda kalmayacak sırları çözerken onun damlaları tarih derslerine şemsiye oluyor!

KOMET; SANATININ YERYÜZÜ ŞİİRİ İNSANLIK ATLASI ANAHTARI 

Kapısında duran umutsuzluklar karanlığına renkler yıldızı bulmak kolay mı?

Onlarca insan sesinin çığlığı,yüzlerce insanın sözleri,binlerce varlığın canında duran gözlerin fırçası biter mi?

Masum dünyanın sayfasını açmak için tuallere kardeş olan kalbi yalnız uyanır mı?

Evrenin güneşinde büyüyen elleri emek insanlığına hayat rüzgarı olmadı mı?

Tarihin düşlerinde kalan ömür kanadını Monet gülümsemesi Abidin Dino yoldaşlığı kadar yurdun ışığına katmadı mı?