Kara uyanmış bir İstanbul gününde, gecenin karanlığına bedenini yatırmak zorunda kalmış olan ve kahredesi küresel zulmün esiri olmuş Aksaray ve Lalelide aç, susuz ve umutsuz kalmış Afrikalı kızların şahsında , tüm ezilen ve metalaştırılmış bedenleri satılan insanlar için aşağıdaki şiiri sunuyorum.

Yıllık 800 bin civarında 11- 12 yaşındaki genç bedenin dünya pazarlarında satıldığı sanılıyor.

Siyah insanoğlunu bekleyen yıkımsal geleceği, beyaz umutlarımız, kırmızı bu anı simgler.

Kar yağıyor

           beyaz.

Serenegeti’de katledilen

                      fil yavrusunun dişleri

                                     kadar beyaz.

Adı Unte, derisi siyah

                dişleri beyaz.

En azından Çukurova’nın pamuk kozası kadar,

Afyon’un haşhaş kozası kadar beyaz.

 

                        Kar yağıyor lapa lapa

Yağıyor kandil ışığına

isi siyah, katran karası

yazıyorum,

               ben yalnızım.

                         Gecenin karanlık bir saatidir

Umutlarım beyaz.

 

Kandilin ışığı kızıl kırmızı;

                     bir elma şekerininki kadar en az,

                               ya da gün batımında güneşinki kadar

                                                  bir yaz.

Nepal Şerpaları’nın yanakları kadar

en iyisi Petesburg’da üşümüş selvi boylu kızların

                               Limel Kate ile

                                       rujlanmış dudakları kadar kırmızı.

 

Ne yazıyorum;

             dumanı katran karası kandilin

                              dumanı sim siyah

gecenin zifiri karanığı

               karakış

                      kar yağıyor kandil ışığına

                              lapa lapa da, pamuk gibi beyaz.

Oysa hayallerim kırmızı, kızıl kırmızı

               geleceğimiz siyah- sim siyah

                      umutları hala beyaz

                              özgür günler göreceğiz,

                                           mutlaka bir yaz.

 

Ben yalnızım

                   gece yarısı

          Komşunun zatürre çocuğu

                    ağlıyor beşiğinde.

                                  Kundağı beyaz.

Kar yağıyor,

           gecenin saat üçünde

                         bir köşede ambulanslar

               uykulu gözlerini oguşturan

tombul hemşireler

felçli teyzeyi taşıyor

                      hakkın rahmetine.

 

Birden polis sirenleri.

                      Simsiyah yüzleri

                      bembeyaz karlar üstünde.

                                  karda siyah yüzleri,

yani Kampalalı orospuları kovalıyorlar.

                             Dişleri beyaz, yanakları siyah.

 

             Adını biliyorum

                    karanlıkta tanıyorum

                            Mebo Natulinda Mbabazi

                   dişleri beyaz, yanakları siyah

derken polis sirenleri kırmızı,

                dönüyor dehşetli bir gecede,

                           siyahın ve beyazın içinde,

 

Birden bire

               bir kurşun çınlaması

                    yankısı kandilinkinden kırmızı

 

Bir fecir vakti

düşüyor yere Mbabazi

                      düşüyor karanlığın ve beyazın içine.

Bir kan sızıyor

                   kıpkırmızı.

 

Kırmızı- siyah ve beyaz

Oysa kampalada

             buluşacaktık bu yaz.

 

Bir de çocuğun vardı

             dans edip

                 hap seni beklerdi

dişleri süt beyaz

Buluşacaktık üçümüz bu yaz.