Çok konuşulur, çok duyulur bir tümce:

“Ne ben eski ben, ne o eski o!”

Doğada bulunan her canlının/ her nesnenin zaman içerisinde “değişime” uğrama olayı, anlamında kullanılan bir sözse; diyecek yok!

Düşünür, Herakleitos’un unutulmaz sözü şöyle: “aynı suda iki kez yıkanılmaz…” derken, “değişim” vurgulanmıştır.

Yine Nazım’ın ünlü “babamdan ileri/ doğacak çocuğumdan geriyim” dizeleri toplumsal/ düşünsel “değişimlerin” varlığı için yazılmıştır.

Bugün ne doğduğumuz gibiyiz, ne de yarın bugünkü gibi olacağız!

Doğada ağaçlar bir ay önce cıscıbıdaktı; bugün çiçek açtı, ışkın verdi, meyveye durdu…

Geçen yıl gibi değil; bir yıl da yaşlanmış, bir yıl daha deneyim yüklenmiş durumdayız!

Bir yılın içerisine serpilmiş dört mevsime kimin bir diyeceği var ki; ancak mevsimlerin “başkalaşarak” geldiğinin de gizlenecek yanı yok!

***

Tüm bunları, “ne ben eski ben, ne o eski o” ile bütünleştirmeye kalkıştığımızda durum bambaşka yerlere sürüklenir!

“Ben eski ben değilim!”

Eskiden söylediklerin, sevdiklerin, eleştirdiklerin, kınadıkların vardı; bugün onların tamamını ret etmek…

“Dün” yaşananların hiç birini benimsememek, yaşanılanları yadsımak/ yok saymak…

Böyle bir şey olası mı?

Birkaç gün önce bir yerde okudum, yerini anımsamıyorum, şöyle diyor:

Öğretmen bir ayvayı öğrencisine uzatarak yemesini istiyor, sonra da ne düşündüklerini soruyor. Öğrenci meyveyi bitiriyor, biraz bekliyor, sonra da “hiçbir şey aklıma gelmiyor, ne diyebilirim ki, yedim, o kadar” deyince şu karşılığı veriyor: “bir kitap okursun, o an ne anladığını kendine sorsan da alamazsın, ancak günün birinde bir sorunun yanıtı olarak anımsarsın… Biraz önceki armutta, anlatamazsan da, biraz önce yedin, bir bölümünü organların aldı, ondan yararlandı/ beslendi…”

***

Şunu anlatmak istiyorum:

“Dün” yaşadığın her şey “seninle” birlikte olmayı sürdürecekler! Acıları, umutsuzlukları, kavgaları, sevinçleri, kokladığın karanfili, tadına baktığın ayvayı yadsımak olası değil!

“Dünkü benim elbette” demek önemli, ancak “kendimi dinliyorum, yeniliyorum, yeni bilgiler ediniyorum, olduğum yeri sorguluyorum” demek yerinde bir tutum!

Bu söz, geçtiğimiz günlerde CHP’ye katılan, rozeti Genel Başkan Kemal Kılıçdroğlu’nca takılan Cihangir İslam’ın.

DW’den Nevşin Mengü’nün sorularını yanıtlıyor “ne CHP eski CHP, ne ben eski benim” diyor.

“Ben eski ben değilim!”

Birkaç gündür yalımlanmış biçimde konuşulan “andımız” konusunda, yedi yıl önce “insan ve diğer canlıların önemli bir farkı vardır. Şartlandırma ve bu tip tekrarlarla talim ettirme insan eğitime yönelik bir uygulama değildir, hayvanlara yönelik bir uygulamadır” sözlerini kullanıyor!

İslam “ben eski ben değilim” diyor ya…

Bugün “şartlandırma ve bu tip tekrarlarla talim ettirme insan eğitime yönelik bir uygulamadır, bunun terini söylemek hayvanlıktır” mı diyor!

CHP’li Şahin Mengü, açıklamasında “Cihangir İslam’a CHP rozeti takılması tüm bu partiye gönül veren laiklikten yana olan ulusalcılara, siz bu partiden gidin biz sizi istemiyoruz demektir” diyor! Mengü “gerek Balyoz davaları gerekse laiklik ile ilgili açıklamaları hafızalarda yer etmişken, nasıl Atatürk’ün kurduğu partiye üstelik genel başkanın taktığı rozetle katılabilir” diye de vurguluyor!

İslam, “ben eski ben değilim, istediğiniz gibiyim” mi diyor?

***

Öyle kendini “üstün akıllı” göstererek “bir adım” öne atılmanın gereği yok!

“Ne ben eski ben, ne o eski o!” diye bir söylemin de hiçbir tutar, hiç bir dayanılır yanı yoktur!

Sütün içerisine ne karıştırırsanız karıştırın, sonucunda içinde “süt” olduğu ortaya çıkacak, diğer karışımların “öz” olmadığı anlaşılacaktır!

Siz yaşamınız boyunca Atatürk’e, laik cumhuriyete, kurtuluş felsefesine, bilimsel gerçekliklere aykırı “eylemler” içinde olacak, kendinizle benzer olanlarla içli/ dışlı olacaksınız, balyoz davalarında sergilediğiniz duruşunuz olacak, o süreçte yanan canları görmezden geldiğiniz bilinecek…

“CHP’nin yegâne eseri Anıtkabir” sözünü söylediğiniz de ortada…

İslam, zaten bu! Bundan başkasını beklemek de, “tersini” söylemesini istemek de anlamsız!

Peki, şimdi İslam “bunlar” değil mi?

Sanıyorum, “Cihangir İslam’a” inanan bir yer var, o da; CHP yönetimi…