Masum fırçaların tarihi bilinmez sanılır!

Meleklerin fantazi olduğu sanılır!

Miladını doldurmayan tek şeyin sanat eserleri ve sanatçılar olduğu unutulur!

Masalların aynasında doğan insanlık o yüzden mutlu ölümünü arar durur!

Muhsin Kut'u en son Basad Binasına yapılan baskılarda görmüş ve en son konuşmasını orada yapmasına tanık olmuştum.

Memleketin en çok sanatçılar sofrası böyle günlerden geçerken onların kırılan  kalpleri ama direniş gösteren tarihini yaşıyorduk hep birlikte.

Maratonumuz sanatın hakları ve geleceği için bitmek bilmeyen bir savaşın içinde güneşini arıyordu.

Merakını sanat atölyesi ışığında büyüten ne sanatçılar vardı ülkemizin canında!

Muhsin Kut emek aşkının tarihini yalnız bırakmadan yaşam üretip durdu.

Merhametin olmadığı bir yüz yılın ortasında sanatını var etmek için yıldız oldu.

Mesafesi yoktu hayatın her karesinde dünya şehirlerinde gezgin olmanın kalbini 

Memleket sancılarında yaşayan sevgisinde nefes alıp verirken 

Mürekkebi kurumayan sayfasını renkler aşkına adadı.

Mücadelesi sanatın insanlık dünyasına kavuşmasından başka ne olabilirdi ki

Mükemmel zamanların yeryüzü elinde resimlerinin yolculuğu ömür yarattı!

Mavinin peşinde İstanbul gülümsemesini Kızkulesi kadar Haliç kıyılarında rüzgara bırakan bir ressam olması değil!

Muhsin Kut olmanın görkemli mutluluğunu yaşatıyordu ki

Meyvesini verdiği sanatı ülke saatinin alkışında artık!

MUHSİN KUT  AKROSTİŞ ŞİİRİ DÜNYA OLUR

Mutsuzluk yok fırçaların yüzünde 

Umutlar denizi çoğalır her gün 

Hangisi daha gerçek olursa

Seslenir atölyesinde duran aşkına 

İstanbul fenerinde yakılan renkler ateşi 

Neler sarmadı yürek aurasında!

Kim ne derse desin son sözü yok sanatın savaşcılarının

Uyanan yeryüzü sabahında telaşın deryası 

Türkiye'de  ne güzel çocuklar büyür sanatın dünyası şenlenirken!