İnsanın yaşamını kurması kadar belki devrimin çiçek açması ki

İnsanlığının yaşatılması sorunu gelir karşımız da durur!

İnandığı ailesine sarılır uzun zaman,

İnsafına sığınır ki

İnsanlığı kazansın,çocukları büyüsün diye katlanır,

İnsanlıktan nasıl çıkıldığını öğrenir.

İnanamayacağı günlerin karanlığını yaşar durur.

İmkansızı başarmak için

İçinde duran yalnızlıkları yenmeye çalışır.

İmza attığı yalan kağıtları düşünür,

İmdadına yetişecek kimse olmayacağını anladığın da

İskele kurar gelecek sofrasında duracak emek mutluluğu gibi

İlerler elindeki gücü keşfedene sarılır!

İlk defa kadınlığın ötesine geçeceğini görür.

İbret olacak sayfaları yazmaya başlar.

İrkilir canında duran sorularla.

İnkar  edin der dünyaya ben suçlu olamam!

İspatladığımda hepiniz utanacak mısınız?

İnsanlığınızı nasıl koruyacaksın?

İnsanlığımı, gençliğimi ,çocukluğumu çaldınız der,

İlla ki rezil olmak gerekiyor ki

İnsafsızlığınız sizi dile getirsin.

İşte, o kadın ve anne olmanın ışığında aşar engellerini artık!

İrtifa kaybetse de 

İlk kadın öncü olma insanlığının bayrağını eline almıştır,

İmparatorluğunu kadın ölümleri,kadın şiddeti üzerine kuranları af etmez.

İmana gelinmesi gereken kitaplar bitmeyecek bir okulu başlatır,

İnsanlık sokakları kadınların cenneti,kadınların ülkesi olmak zorundadır!

İnanmak istiyoruz ki Devrim Çiçek yurdun onurlu kalemi 

İstiyoruz ki Devrim Çiçek güzel yurdun kalbinde nefes alsın

İşitiyoruz ki Devrim Çiçek daha neler öğretecek ülke alnında

İlk adımı o attı ki Devrim Çiçek bizim insanlık kardeşimiz

İlan ettiği çarenin mutluluğu bütün acılarını silsin 

İmkansız diye bir şey yok artk, Devrim Çiçek kitabı bizi biz yaptı yetmez mi?