Anadolu'dan Dünya'ya akan türkülerin yürekli nefesleri

Bize neler bırakmadı ki!

İstanbul sofrasında yaşayan insanlık canına misafir olurken

Umutlarını mızrap yapıp

Güneş sözleri damıttılar

O acıların tanıklığında 

Ülkenin yaralarını sarıp

Acıyı bal eylediler

Belki, karşılıksız dünyanın çocukları için 

Susmadılar ve kimi zaman çağlayan 

Kimi zaman ferman oldular

Dinlediğimiz her türkünün ömründe

Onların kalem onuru 

Yaşam erdemi 

Çare dermanı 

Yeryüzü oluyordu!

İşte, Ozan Ekberi ağabeyimizin 

Sabahat Akkiraz nefesinde 

Ya da Güler Duman çığlığında 

Yağan feryad-ı figan çeşmesi 

Bize armağan olurken

Onun ustalık sanatçılığını

İnsanlık okyanusunu alıp

Başımızın üstüne 

Düşlerimizin gerçeğine 

Bayrak yapıyoruz!

Ozan Ekberi aynası 

Sonsuzluk olsun diye....